Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Μονογονέας και νέος σύντροφος: Όταν το περιβάλλον αντιδρά.


Συχνά συναντάμε και γνωρίζουμε άτομα που μεγαλώνουν μόνοι τους το παιδί τους. Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες οικογένειες είναι μονογονεϊκές. Ο ένας γονιός δηλαδή, γυναίκες στην πλειονότητά τους, αναλαμβάνουν μόνες τους την ανατροφή των παιδιών τους, χωρίς την παρουσία και στήριξή του πατέρα.

Χαρακτηρίζονται ως μονογονείς. Έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα για το μεγάλωμα και την διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους και τις περισσότερες φορές αφού τα μεγαλώνουν μόνοι αισθάνονται να έχουν μεγαλύτερη ευθύνη και υποχρεώσεις. Εφόσον  ο γονιός είναι ένας και οφείλει να καλύψει και τους δυο ρόλους. Είναι δυσάρεστο το γεγονός ότι για πολλούς ανθρώπους η μονογονεϊκή οικογένεια θεωρείται απλά ως ελλειμματική  οικογένεια. Ως απόρροια της αντίληψης αυτής, ο μόνος γονέας έρχεται αντιμέτωπος με την επίκριση  και την αδιαφορία και για ακόμη μια φορά, μόνος προσπαθεί να αντεπεξέλθει στις πολλαπλές υποχρεώσεις του ρόλου, που εξ επιλογής ή όχι έχει αναλάβει.

Την ίδια στιγμή, το παιδί που μεγαλώνει σε μια μονογονεϊκή οικογένεια, εκτός από την έλλειψη του γονέως του (συνήθως του πατέρα), αντιμετωπίζει τον κοινωνικό ρατσισμό (π.χ. παιδί χωρισμένων γονιών), αλλά και την συναισθηματική δυσκολία και φόρτιση της μητέρας  που προσπαθώντας να αναπληρώσει τα κενά της πατρικής απουσίας, αρκετές φορές προσκολλάται σε υπερβολικό βαθμό στο παιδί αναπτύσσοντας μια σχέση εξάρτησης.

Αρκετές φορές όμως παράλληλα με όλες τις βραχυπρόθεσμες και άμεσες υποχρεώσεις , έρχεται η στιγμή όπου  η μητέρα η ο πατέρας, αποφασίζει να βελτιώσει  την προσωπική της ζωή και να δημιουργήσει μια υγιής σχέση με έναν νέο σύντροφο. Αυτή η προσπάθεια, μπορεί να είναι κάποιες φορές δύσκολη, διαφορετική και καινούργια για το νέο σύντροφο  γιατί  η μητέρα η ο πατέρας είναι μονογονέας.  Ένα ζήτημα που προκύπτει συχνά  είναι  το εξής:

Τι συμβαίνει στην περίπτωση που ο γονιός (μονογονέας), δημιουργεί έναν δεσμό με έναν άλλο άτομο και το περιβάλλον αντιδρά;

Έρχεται η στιγμή που ο γονιός δημιουργεί μια νέα σχέση , προσπαθεί ταυτόχρονα να ανταποκριθεί στη νέα του σχέση ως σύντροφος και μπαίνει στην διαδικασία ώστε να αποδείξει ότι είναι καλός γονιός επαρκής , έτοιμος ως «υγιής σύντροφος» και δυνάμενος για το ενδεχόμενο  δημιουργίας  νέας οικογένειας.

Είναι μια περίοδος που ενδέχεται να συναντήσει άρνηση, επιφύλαξη, απόρριψη, απομάκρυνση και  να βρεθεί ακροατής πολλών κακόβουλων σχολίων. Χαρακτηρίζεται ως μια δοκιμαστική περίοδος όσον αφορά τη νέα σχέση και ίσως είναι μια καθοριστική  στιγμή όπου και ο νέος σύντροφος του μονογονέα να δείξει τις προθέσεις του, προστατεύοντας τη σχέση του και υπερασπίζοντας την επιλογή του βάζοντας τα όρια του για την προσωπική του ζωή . Σκιαγραφείτε  μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στο νέο ζευγάρι και το περιβάλλον του που χρειάζεται καλή επικοινωνία από το ζευγάρι και κοινή τακτική διαχειρίσεις ώστε να αντιμετωπιστεί ομαλά οποιαδήποτε σύγκρουση με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.

Ο μονογονέας οφείλει να συνεχίσει να συμπεριφέρεται και να λειτουργεί κανονικά απέναντι στο παιδί του και το νέο του σύντροφο. Θα ήταν αρκετά ωφέλιμο για την καλή πορεία της σχέσης να προσπαθήσει να υποστηρίξει το σύντροφο ακολουθώντας την κοινή πορεία που έχουν επιλέξει ως νέο ζευγάρι, συντηρώντας και οι δυο την ήδη υπάρχουσα δομημένη ζωή τους και προστατεύοντας την προοπτική και την εξέλιξη της προσωπικής τους σχέσεις.
Στην περίπτωση όμως που διαγράφει μια διαφορετική συμπεριφορά και ο νέος σύντροφος δεν δέχεται το ρόλο του συντρόφου του ως γονέα και προσπαθεί να τον απομακρύνει η να απαιτήσει να εγκαταλείψει το παιδί του για να παραμείνει μαζί του, ίσως είναι η στιγμή για τον μονογονέα να αναθεωρήσει, να επεξεργαστεί, να διερευνήσει  και ίσως χρειαστεί να σκεφτεί να διακόψει τη σχέση του, από την στιγμή που παρουσιάζεται η παράμετρος αποχωρισμού  του παιδιού του. 

Είναι μια δύσκολη στιγμή για το ζευγάρι και τον ήδη γονιό όμως είναι μια στιγμή που μπορεί μέσα στη σχέση να φανούν κάποια στοιχεία προσωπικών άξιων και επιλογών του κάθε ατόμου χωριστά. Ίσως είναι η στιγμή ο γονιός να διαχωρίσει το ρόλο του ως γονιός και ως σύντροφος. Αυτό θα διευκολύνει και θα βοηθήσει αρκετά την καλή λειτουργία της και θα θέσει τις βάσεις της νέας σχέσης του με την οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα και διαφορετικότητα. Η εμφάνιση των ορίων μπορεί να δημιουργήσει κάποια δυσκολία προσαρμογής όμως πραγματικά θα διευκολύνει πολύ μελλοντικά, όσον αφορά τον ορισμό του πλαισίου του δεσμού και την δημιουργία ενός πιθανού δεύτερου νέου οικογενειακού. Ένας γονιός είναι πάντα γονιός, οποία προσωπική επιλογή και αν κάνει για την βελτίωση της προσωπικής του ζωής, σε οποία συναισθηματική κατάσταση και αν βρίσκεται λόγω της σύναψης μιας νέας σχέσης. Επίσης, δεν είναι ωφέλιμο και εξελικτικό να εμπλέξει  την γονική σχέση και τη θέση του παιδιού  στη ζωή του, σε συνάρτηση με το ξεκίνημα μιας νέας συντροφικής σχέσης.

Καθένας που είναι γονιός πάντα θα έχει το ρόλο αυτό  και για το παιδί πάντα θα είναι ο γονιός του. Πάρτε λοιπόν μερικές γενναίες αποφάσεις εξαρχής και τηρήστε τις. Αποφασίστε σε ποιους τομείς θα δίνετε βαρύτητα, μάθετε να βάζετε τα όρια σας, διεκδικείστε την αποδοχή της μονογονεϊκής σας οικογένειας, σεβαστείτε τον περίγυρο  το δικό σας και του συντρόφου σας, δείξτε διαθεσιμότητα για επικοινωνία και διαχειριστείτε με ψυχραιμία και κατανόηση κάποιες μεταβολές στη ζωή τη δική σας, του παιδιού σας και των γύρω σας.   Αυτές οι αποφάσεις απαιτούν σταθερότητα και συνέπεια γιατί ο μονογονέας είναι αυτός που θα συντηρήσει την αρμονία και θα   λειτουργήσει με ισορροπία  σε διαφορετικούς ρόλους μέσα στο κοινωνικό σύνολο.

Προσπαθήστε να μην παραμελείτε την προσωπική σας ζωή και τολμήστε να την φτιάξετε με τέτοιο  το τρόπο και ύφος  ώστε να έχετε μια ευτυχισμένη σχέση και οικογένεια. Επίσης μη διστάσετε  να ζητάτε βοήθεια  και στήριξη από τον κοινωνικό περίγυρο  και αν  μπορείτε, καλό είναι έστω και κατά καιρούς να απευθύνεστε σε ειδικούς ψυχολόγους για θέματα της οικογένειας, της σχέσης και του παιδιού σας.


Πηγή: singleparent.gr

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Σημάδια ότι είναι αναγκαία η επίσκεψη σε ψυχολόγο - Πώς καταλαβαίνει κανείς ότι χρήζει βοήθειας;



Οι περισσότεροι από εμάς περνούμε τη ζωή μας προσπαθώντας να λύσουμε τα καθημερινά μας προβλήματα μόνοι μας, χωρίς να χρειαζόμαστε βοήθεια να αντιμετωπίσουμε τα συναισθήματά μας.

Κάποιες φορές, όπως γράφει το thebest, όμως, τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Μια σοβαρή ασθένεια, ένα ατύχημα ή μια συναισθηματική κρίση μπορεί να μας καταβάλει, τουλάχιστον προσωρινά, και ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι χρειαζόμαστε βοήθεια.

Από την επιστημονική ομάδα της μη κυβερνητικής οργάνωσης Κλίμακα.

Πώς καταλαβαίνετε εάν χρειάζεστε βοήθεια;

Μερικές φορές η ανάγκη για βοήθεια είναι προφανής και το να την πάρεις είναι τόσο απλό όσο να καλέσετε ένα ασθενοφόρο ή τη πυροσβεστική. Σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί να είναι δύσκολο να παραδεχτούμε ότι η βοήθεια είναι απαραίτητη. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν πρόκειται για τα συναισθήματα σας. Το πρόβλημα, μπορεί να είναι οποιοδήποτε, από το τι θα κάνουμε με έναν γερασμένο και με την πάροδο του χρόνου όλο και πιο ανήμπορο γονέα μέχρι ένα σοβαρό συναισθηματικό πρόβλημα, όπως η κατάθλιψη. Στη συνέχεια παρατίθενται μερικοί από τους λόγους που μπορεί να αποφασίσετε ότι χρειάζεστε βοήθεια:

Βλέπετε ότι συντρίβεστε από συναισθήματα θυμού ή απελπισίας και δυσκολεύεστε να απολαύσετε πια τη ζωή σας.

Συνηθίζατε να νιώθετε υγιής, αλλά τώρα αισθάνεστε συνεχώς λίγο άρρωστος και χάνετε όλο και περισσότερο χρόνο από την εργασία σας.

Τα οικονομικά σας είναι εκτός ελέγχου και ανησυχείτε εάν θα είστε σε θέση να πληρώσετε το ενοίκιο του επόμενου μήνα ή τα δάνεια στις τράπεζες.

Δεν μπορείτε να ξεπεράσετε το θάνατο ενός πολυαγαπημένου σας προσώπου.

Υπάρχουν πολλές συγκρούσεις στο σπίτι σας. Φοβάστε ότι ο γάμος σας μπορεί να διαλυθεί.

Κάνετε υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ή έχετε άλλου είδους μπλεξίματα με ναρκωτικές ουσίες.

Έχετε τάσεις αυτοκτονίας.

Πώς να βρείτε τη βοήθεια που χρειάζεστε

Οι περισσότερες κοινότητες, ιδιαίτερα οι πόλεις και οι κωμοπόλεις, διαθέτουν πολλές διαφορετικές πηγές παροχής βοήθειας, όπως:

Εάν αισθάνεστε απελπισμένοι και χρειάζεστε άμεση βοήθεια, μπορείτε να καλέσετε ή να επισκεφτείτε το τμήμα επειγόντων περιστατικών του τοπικού νοσοκομείου σας.

Η πρώτη σελίδα του τηλεφωνικού καταλόγου σας μπορεί να έχει τον αριθμό τηλεφώνου μιας υπηρεσίας εξυπηρέτησης πελατών ώστε να σας παραπέμψουν σε αυτό που ζητάτε.

Ο τηλεφωνικός σας κατάλογος μπορεί ακόμα να εμπεριέχει τον αριθμό μιας τηλεφωνικής γραμμής κατά της κρίσης όπου μπορείτε να καλέσετε.

Ο οικογενειακός σας γιατρός μπορεί να σας βοηθήσει να βρείτε την εξειδικευμένη βοήθεια που χρειάζεστε. Αρχικά αυτός/αυτή θα πρέπει να σας εξετάσει διεξοδικά για σωματικά προβλήματα: τα προβλήματά σας μπορεί να μην είναι όλα “στο κεφάλι σας”.

Ένας φορέας, στη περιοχή σας, που παρέχει υπηρεσίες πληροφόρησης μπορεί να είναι σε θέση να σας κατευθύνει σε μια κλινική ψυχικής υγείας στην περιοχή σας.

Τι είδους βοήθεια είναι διαθέσιμη;

 Υπάρχουν διαθέσιμα πολλά και διαφορετικά είδη βοήθειας. Το σωστότερο θα ήταν να βρείτε τη βοήθεια που χρειάζεστε στην περιοχή σας μέσω των παρακάτω πηγών:

Ψυχίατρος

Ο οικογενειακός σας γιατρός μπορεί να σας παραπέμψει σε κάποιο ψυχίατρο, ο οποίος είναι ιατρός εξειδικευμένος στη διάγνωση και τη θεραπεία των ψυχικών ασθενειών και μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα σας είτε με φαρμακευτική αγωγή είτε με ψυχοθεραπεία -μερικές φορές ονομάζεται “θεραπεία συζήτησης”- είτε με ένα συνδυασμό και των δύο.

Ψυχολόγος

Μπορεί να αποφασίσετε να ζητήσετε βοήθεια από κάποιο ψυχολόγο χωρίς να χρειαστεί να σας παραπέμψει ο οικογενειακός σας γιατρός. Ένας ψυχολόγος θα διαθέτει πανεπιστημιακό πτυχίο αλλά όχι πτυχίο ιατρικής. Αυτός/η θα χρησιμοποιήσει την συμβουλευτική και άλλους μεθόδους θεραπείας που δε συμπεριλαμβάνουν τη χρήση φαρμάκων. Εάν σκοπεύετε να επισκεφτείτε ένα ψυχολόγο, θα πρέπει να θυμάστε ότι δεν είναι σίγουρο ότι οι υπηρεσίες του θα καλύπτονται πλήρως από τη δημόσια ασφάλεια υγείας σας. Ίσως να θέλετε να μάθετε αν είναι διαθέσιμη κάποια κάλυψη μέσω ιδιωτικής ασφάλισης (για παράδειγμα, κάποια επιπρόσθετη κάλυψη που προσφέρει η εταιρεία στην οποία εργάζεστε) είτε μέσω της κοινωνικής αρωγής. Μπορείτε να βρείτε εύκολα έναν ψυχολόγο καλώντας κάποιον από τους επαγγελματικούς φορείς των ψυχολόγων όπως ο Σύλλογος Ελλήνων Ψυχολόγων

Άλλοι θεραπευτές

Ο οικογενειακός σας γιατρός ή ένας ψυχίατρος μπορεί να σας παραπέμψει σε ένα θεραπευτή όπως είναι ένας κοινωνικός λειτουργός με εξειδικευμένη εκπαίδευση. Πάλι, όμως, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι οι υπηρεσίες που προσφέρονται μπορεί να μην καλύπτονται από το ασφαλιστικό σας φορέα.

Ομάδα αυτοβοήθειας

Μπορεί να θεωρήσετε χρήσιμο να ενταχθείτε σε μια ομάδα αυτοβοήθειας. Οι ομάδες αυτές παρέχουν αμοιβαία υποστήριξη σε ανθρώπους που έχουν όλοι παρόμοιες εμπειρίες. Για παράδειγμα, υπάρχουν ομάδες με ανθρώπους που υποφέρουν από κατάθλιψη, θλίψη, τραύμα σεξουαλικής κακοποίησης, διατροφικές διαταραχές και φοβίες (η φοβία είναι ένας παράλογος φόβος για ένα αντικείμενο, ζώο ή κατάσταση που κάνει το άτομο δυσλειτουργικό).

Άλλες Υπηρεσίες

Μπορεί να διαπιστώσετε ότι μερικά από τα προβλήματά σας μπορούν να επιλυθούν με βοήθεια από φορείς εκτός του συστήματος ψυχικής υγείας. Μερικές φορές, η πρακτική βοήθεια, όπως η νοσηλευτική φροντίδα στο σπίτι η διανομή γευμάτων στο σπίτι ή η επί πληρωμή μεταφορά ατόμων που είναι ανήμπορα να περπατήσουν, θα μειώσει σημαντικά το στρες στη ζωή σας, είτε αν φροντίζεται κάποιον άλλο είτε αν είσθε εσείς άτομο με ειδικές ανάγκες.

Βοήθεια από φίλους και άλλους

Μερικές φορές, η βοήθεια από ένα έμπιστο μέλος της οικογένειας, ένα κοντινό φίλο ή ένας κληρικός (ή άλλος ανάλογα με τη θρησκεία σας) μπορεί να αποτελέσει πηγή υποστήριξης. Οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά σου μπορούν επίσης να σε κατευθύνουν προς το είδος της βοήθειας που πραγματικά έχεις ανάγκ


Πηγή: www.iefimerida.gr/node/134972#ixzz2ndGrBisc

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

1η Δεκεμβρίου | Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS



Σήμερα υπολογίζεται ότι 35 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με τον ιό του AIDS και θα χρειαστούν θεραπεία για το υπόλοιπο της ζωής τους. Μετά την καθιέρωση των νέων θεραπευτικών οδηγιών του ΠΟΥ το 2013, θεραπεία λαμβάνει μόνο το 34% από τα 26 εκατομμύρια των ανθρώπων που τη δικαιούνται. Με τα νούμερα αυτά κατά νου και με μειωμένη χρηματοδότηση, οι δηλώσεις σχετικά με το τέλος του ιού του AIDS είναι τουλάχιστον πρώιμες, ανέφερε η Διεθνής Ομοσπονδία Οικογενειακού Προγραμματισμού (International Planned Parenthood Federation - IPPF) ενόψει της παγκόσμιας ημέρας AIDS 2013. 

Ο Γενικός Διευθυντής της IPPF, Tewodros Melesse δήλωσε: «Υποστηρίζουμε στο έπακρο το όραμα UNAIDS για έναν κόσμο χωρίς AIDS καθώς και το όραμα του ΠΟΥ για μηδενικό αριθμό θανάτων από το AIDS, μηδενικά ποσοστά μολύνσεων από τον HIV και μηδενικά ποσοστά στίγματος και διάκρισης λόγω του HIV. Ελλοχεύει όμως ο κίνδυνος εφησυχασμού καθώς ορισμένα μέσα ενημέρωσης μιλούν για το τέλος του AIDS. Θα ήταν προτιμότερο να λέγαμε ότι μπορούμε πλέον να διακρίνουμε την αρχή του τέλους του AIDS, αλλά αν διακόψουμε έστω και για ένα λεπτό η πρόοδος που συντελείται μπορεί εύκολα να εκτροχιαστεί.”

Παρόλο που ο ρυθμός εξάπλωσης της επιδημίας μειώνεται, σημειώθηκαν 2,3 εκατομμύρια περιστατικά νέων μολύνσεων το 2012 και 1,6 εκατομμύρια θάνατοι, ενώ το στίγμα παραμένει μεγάλο εμπόδιο. Πρέπει να αντιμετωπιστούν επείγουσες προκλήσεις ως προς την απόκριση στον HIV. Οι προσπάθειες στον τομέα της υγείας πρέπει να στοχεύουν στα εξής: • Αύξηση του ποσοστού νέων μολύνσεων από HIV σε χώρες μεσαίου εισοδήματος • Γενικευμένη επιδημία στην Υποσαχάρια Αφρική • Μάστιγα της σεξουαλικής και έμφυλης βίας • Ομοφυλοφοβία στην Ανατολική Ευρώπη, την Κεντρική Ασία και πολλά μέρη της Αφρικής.

Είναι ανάγκη να εφαρμόσουμε μια οργανωμένη προσέγγιση η οποία να βασίζεται στα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι προσπάθειες πρέπει να επικεντρώνονται σε βασικές πληθυσμιακές ομάδες όπως τα εκδιδόμενα άτομα (sex workers), άντρες που έχουν ερωτική επαφή με άντρες, διεμφυλικά άτομα, πρόσφυγες, κρατούμενοι και χρήστες ναρκωτικών.

Ο Σύμβουλος της IPPF σε θέματα HIV, Alan Smith, μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να ενισχυθεί η προσπάθεια: «Ο τομέας της ανάπτυξης έχει πολλά να μάθει από το κίνημα για τον HIV, του οποίου η επιτυχία βασίζεται στα ανθρώπινα δικαιώματα και στον ακτιβισμό των κοινοτήτων. Την 1η Δεκεμβρίου 2013, Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, ας ανανεώσουμε τη δέσμευση μας για έναν κόσμο χωρίς AIDS”.

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

20 Νοεμβρίου | Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού.



Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που αποτελεί το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως, υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Νοεμβρίου του 1989. Την έχουν επικυρώσει όλα τα κράτη του κόσμου, εκτός των ΗΠΑ και της Σομαλίας (η χώρα μας την επικύρωσε στις 2 Δεκεμβρίου 1992 με τον νόμο 2101), και τα 54 άρθρα της καλύπτουν όλα τα δικαιώματα των παιδιών που χωρίζονται σε 4 τομείς: Δικαιώματα Επιβίωσης, Ανάπτυξης, Προστασίας και Δικαιώματα Συμμετοχής.

Παρά τα διεθνή κείμενα προστασίας των παιδιών, που σε πολλές χώρες αποτελούν κενό γράμμα, εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν από τη φτώχεια και να στερούνται της στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, εκατοντάδες χιλιάδες υφίστανται τις τραγικές συνέπειες συρράξεων και οικονομικού χάους, δεκάδες χιλιάδες ακρωτηριάζονται στους πολέμους και πολλά ακόμη ορφανεύουν ή και σκοτώνονται από τον ιό του AIDS και από άλλες ασθένειες. Τα στοιχεία και οι αριθμοί είναι καταπέλτης στο εφησυχασμό της συνείδησης.

Πηγή: sansimera.gr

Το παιδί σου είναι ένα από τα παιδιά όλων με τα ίδια δικαιώματα...

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

Η αντιπαράθεση στην οικογένεια και η παράθεση της μέσα από τις εικαστικές τέχνες



Οι οικογενειακές σχέσεις συχνά αναθεωρούνται και μεταβάλλονται.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό, η γονεϊκή σχέση δοκιμάζεται, λειτουργεί και σταθεροποιείται.

Από την πλευρά του γονιού αυτό, μπορεί να παρατηρηθεί, να εκφραστεί και να αποτελέσει ένα ψυχοθεραπευτικό αίτημα οικογενειακής – συμβουλευτικής θεραπείας.

Από την πλευρά του παιδιού (ηλικίας 7 – 10 ετών), παρατηρούμε την έκφραση των συναισθημάτων αυτής της οικογενειακής σχέσης μέσα από τις εικαστικές τέχνες και πιο συγκεκριμένα από το παιδικό ιχνογράφημα στο πλαίσιο μιας θεραπευτικής ομάδας.

Στόχος μας είναι να παρατηρήσουμε την λειτουργία μιας εικαστικής θεραπευτικής ομάδας παιδιών, όπου χρησιμοποιούν την ελεύθερη έκφραση μέσα από τις εικαστικές τέχνες μια ώρα κάθε εβδομάδα μέσου του ιχνογραφήματος.

Το πλαίσιο είναι δομημένο, η ομάδα είναι κλειστή (5 ατόμων) και γνωρίζουν την διαδικασία και την κατανομή του χρόνου.

Ξεκινώντας τη συνάντηση, συζητάμε τα νέα της εβδομάδας, έπειτα ακολουθεί το ιχνογράφημα σε ελεύθερο θέμα, ενώ στην συνέχεια για 10 λεπτά, πραγματοποιείται μια ομαδική δραστηριότητα (ελεύθερο παιχνίδι), η οποία επιλέγεται από τα ίδια τα παιδιά.

Στο τέλος ακολουθεί ένας γρήγορος απολογισμός της δραστηριότητας, ενώ γίνεται ο  αποχαιρετισμός μέχρι την επόμενη συνάντηση.

Μέσα από το εικαστικό εργαστήρι  με κύριο εργαλείο την ζωγραφική  μπορούμε να παρατηρήσουμε, να προσεγγίσουμε, να παραθέσουμε και να αναρωτηθούμε πάνω στην οικογενειακή αντιπαράθεση.

Μας ενδιαφέρει η οπτική και το βίωμα  του παιδιού μέσα σε αυτή την ενδοσυγκρουσιακή σχέση και με την βοήθεια της θεωρητικής βάσης και κυρίως της ψυχαναλυτικής προσέγγισης θα προσπαθήσουμε να φωτίσουμε το αίτημα του παιδιού δια μέσου του δημιουργήματος του.

Η αντιπαράθεση μέσα στην οικογένεια είναι ένα συχνό φαινόμενο, πολλές φορές το παιδί εισπράττει αρνητικά συναισθήματα, η δραστηριότητα του δια μέσου των τεχνών είναι μια παράθεση του βιώματος του;

Το παιδί, ακούει, παρατηρεί, καταγράφει, απορρίπτει, θυμώνει, φοβάται, συμβιβάζεται, ακολουθεί…

Με άξονα αυτό μπορούμε να προχωρήσουμε ενδεχομένως σε μια ομαδική θεραπευτική διαδικασία δια μέσου της τέχνης;

Το ιχνογράφημα σαν εικαστικό μέσο είναι το αποτύπωμα μιας συναισθηματικής κατάστασης;

Το βίωμα του, απεικονίζεται μέσα από την δραστηριότητα του;

Οι ανησυχίες του παρατίθενται μέσα από το δημιούργημα του απέναντι στην οικογενειακή αντιπαράθεση που ενδεχομένως ενεπλάκη;

Είναι τόσα πολλά τα ερωτήματα που ίσως το ιχνογράφημα μπορεί να είναι ένα μικρό δείγμα για το πώς δομείται η σχέση του παιδιού με τους γονείς όπως ακριβώς έρχεται και το παιδί στην ομάδα για να δημιουργήσει μια ‘θεραπευτική’ σχέση.

Αυτό που θέλουμε να κατανοήσουμε είναι αν μια ομάδα τέχνης μπορεί να είναι ο τόπος ιχνογραφικής δραστηριότητας ώστε το παιδί να διαχειριστεί το άγχος του εκτός της γονεϊκής σχέσης.

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Γιατί να ξεκινήσω συμβουλευτική ψυχοθεραπεία;


Καθημερινά παρουσιάζονται δυσκολίες τόσο στο κοινωνικό όσο στο  οικογενειακό περιβάλλον. Δημιουργούνται εντάσεις και ζητήματα τα οποία αναζητούν λύσεις. Χωρισμός, θάνατος ενός κοντινού ανθρώπου, αλλαγές στην εργασία, συγκρούσεις στην οικογένεια, κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, έλλειψη επικοινωνίας ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας, μαθησιακά προβλήματα των παιδιών, προβλήματα συμπεριφοράς στην εφηβεία, εθισμός στο διαδίκτυο είναι μερικά από τα θέματα που απασχολούν μεγάλη μερίδα ανθρώπων.

Όλα αυτά τα θέματα αποτελούν συνηθισμένες αφορμές για να ζητήσουμε βοήθεια και να αποφασίσουμε  να ακολουθήσουμε μια ψυχοθεραπευτική διαδικασία που έχει σκοπό την επεξεργασία και την διαχείριση των δυσκολιών καθώς και την αντιμετώπιση των φόβων μας.

Η επίσκεψη στον ψυχολόγο και σε ένα ψυχοπαιδαγωγικό κέντρο μπορεί να είναι η αρχή για μια νέα δημιουργική και ουσιαστική ζωή με αυτούς που αγαπάμε, σύμφωνα με τις ανάγκες μας, τις επιλογές και τις επιθυμίες μας. Μέσα από την ψυχοθεραπεία μαθαίνουμε πως η πραγματική ελευθερία βρίσκεται στην διεργασία και στην αυτογνωσία. 

Καθένας καλείται να ξεδιπλώσει το προσωπικό του κουβάρι με την συνεργασία του ψυχοθεραπευτή ώστε να εντοπίσει το πρόβλημα του και να αναγνωρίσει τα μηνύματα εκείνα που τον εμποδίζουν στη λειτουργικότητα του και τις διαπροσωπικές του σχέσεις. Το άτομο χαράζει τη πορεία της προσωπικής του ωρίμανσης σε συνδυασμό με την ομαλή οικογενειακή του ισορροπία.

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Ομαδικές βιωματικές συναντήσεις




Επικοινωνία και Διαχείριση στις Διαπροσωπικές σχέσεις


Πόσο εύκολα εκφράζουμε αυτό νιώθουμε;

Οι Ομαδικές βιωματικές συναντήσεις (γνωστές και ως group therapy) αποτελούν μία πολύ αποτελεσματική μορφή εσωτερικής επεξεργασίας και βαθιάς διερεύνησης που στόχο έχει την κοινωνική υποστήριξη και μάθηση γύρω από θέματα διαπροσωπικών σχέσεων. Μέσα από την όλη διαδικασία τα άτομα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, μαθαίνουν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις συναισθηματικές τους δυσκολίες ενώ παράλληλα τους δίνεται η δυνατότητα να ανακαλύψουν τον πραγματικό τους εαυτό. Με βασικό γνώμονα την ελεύθερη έκφραση, δίνεται στον καθένα η ευκαιρία:

• Να δεχτεί και να προσφέρει υποστήριξη
• Να βελτιώσει τις διαπροσωπικές του σχέσεις
• Να πειραματιστεί με νέες διαπροσωπικές συμπεριφορές
• Να μιλήσει ειλικρινά και άμεσα για τα συναισθήματα του
• Να αποκτήσει επίγνωση και κατανόηση των δικών του σκέψεων, συναισθημάτων και συμπεριφορών βλέποντας τα είδη των σχέσεων που αναπτύσσονται τόσο μέσα όσο κι έξω από την ομάδα
• Να μάθει να κατανοεί τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές των άλλων ανθρώπων
• Να βελτιώσει την αυτοπεποίθηση και την εικόνα του εαυτού του
• Να επιτύχει μια προσωπική αλλαγή


Σημειώνεται ότι:

• Οι συμμετέχοντες δεν χρειάζεται να παρουσιάζουν κάποια συγκεκριμένη συναισθηματική δυσκολία για την οποία χρειάζεται να αναζητήσουν βοήθεια προκειμένου να γίνουν δεκτοί στις ομαδικές βιωματικές συναντήσεις

• Η θεραπευτική σχέση διέπεται από κανόνες δεοντολογίας που εξασφαλίζουν τον αλληλοσεβασμό, την εχεμύθεια και την αποτελεσματική διεξαγωγή της θεραπείας. Τα στοιχεία σας καθώς και το περιεχόμενο συνομιλιών και συνεδριών καλύπτονται από το επαγγελματικό απόρρητο και απαγορεύεται να κοινοποιηθούν σε τρίτα πρόσωπα.


Συντονίστρια: Σοφία Π. Μιχαλοπούλου, Κλινική Ψυχοπαθολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια


Διάρκεια κύκλου: Νοέμβριος 2013 - Ιούνιος 2014

Χρόνος: 1η & 3η Δευτέρα κάθε μήνα, ώρα 19.00-21.00 (Έναρξη 25/11/2013)

Τόπος: Μέρλιν 9, Κολωνάκι 106 71 Aθήνα (Μετρό Συντάγματος)

Κόστος συνάντησης: 18 ευρώ/ανά άτομο

(Παρέχεται η δυνατότητα ειδικής τιμής προπληρωμής για όλο το κύκλο των συναντήσεων)

Μέγιστος αριθμός ατόμων: 7

Δηλώσεις συμμετοχής έως 20/11/2013:

Επικοινωνία: 2117150139, 6979481626

info@michalopoulou.gr
www.michalopoulou.gr

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Αθλητισμός και ψυχολογία



Η αθλητική ψυχολογία αφορά στην αύξηση της αθλητικής επίδοσης. Ο σύγχρονος αθλητισμός χρησιμοποιεί πλέον και τις ψυχοπνευματικές ικανότητες του αθλητή ώστε να επιτυγχάνονται κατά το δυνατόν υψηλότερα αποτελέσματα. Οι ψυχολογικές δεξιότητες στον αθλητισμό, όπως και οι φυσιολογικές δεξιότητες μπορούν να καλλιεργηθούν έτσι ώστε να βελτιωθεί η επίδοση του αθλητή. Ο αθλητής όσο μικρότερος είναι τόσο καλύτερα εξασκεί και αφομοιώνει τις ψυχολογικές τεχνικές, ώστε να έχει καλύτερη απόδοση.

Πως να αναπτύξουμε τη βασική μας “αθλητική” συναισθηματική νοημοσύνη

Ανάλογα με το είδος και τις απαιτήσεις του αγωνίσματος ο αθλητής θα πρέπει να αναπτύξει τη συναισθηματική του προσέγγιση. Πρώτα από όλα χρειάζεται αυτογνωσία. Οι αθλητές θα πρέπει να προσδιορίσουν το πώς τα συναισθήματα επηρεάζουν τον τρόπο που αξιολογούν και αναλύουν τις καταστάσεις κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Παράλληλα να παρατηρήσουν πως τα συναισθήματα επηρεάζουν τον τόπο που αντιδρούν σε νέες καταστάσεις.

Σε επόμενο στάδιο θα πρέπει να καθορίσει στρατηγικές και στόχους για τη ρύθμιση και τον έλεγχο των συναισθημάτων για παράδειγμα η αποφυγή των σκέψεων του θυμού μπορεί να αποτελέσει ένα τρόπο μείωσης της έντασης. Επίσης οι αθλητές θα πρέπει να επινοήσουν τρόπους για τη σωστή αξιολόγηση των γεγονότων ώστε να κατευθύνουν αποτελεσματικά τα συναισθήματά τους. Αφού διαπιστωθούν οι τρόποι για την αξιολόγηση και την αιτιολογία σχετικά με τα γεγονότα, οι αθλητές πρέπει να εφαρμόσουν και να εξασκήσουν τις νέες πρακτικές κατά τη διάρκεια της προπόνησης.

Η παρατήρηση των αθλητών, ειδικότερα στα σημεία που δεν μπορούν να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους είναι το πρώτο βήμα. Στα ομαδικά αθλήματα θα πρέπει επίσης να παρατηρηθεί αν οι αθλητές είναι ικανοί να αναγνωρίσουν τα συναισθήματα των συμπαικτών τους. Η συζήτηση με τους αθλητές σχετικά με ποιο τρόπο τα συναισθήματά τους επηρεάζουν  την απόδοσή τους θα τους βοηθήσει στην ανάπτυξη αυτογνωσίας.

Συμβουλές

παρατηρήσεις στην προπόνηση για το πως τα συναισθήματα έχουν αντίκτυπο στη συμπεριφορά και στην απόδοση 
παρατηρήσεις στην καθημερινή ζωή για το πως τα συναισθήματα έχουν αντίκτυπο στη συμπεριφορά 
ειλικρινής και ρεαλιστική κατανόηση των συναισθημάτων 
προσπάθεια η εστίαση της προσοχής να γίνεται στο συναίσθημα και όχι στο γεγονός 
ανάλυση των σκέψεων που επηρεάζουν τα συναισθήματα 
διατήρηση ενός ημερολογίου αγώνων στο οποίο θα καταγράφονται συναισθήματα, συμπεριφορές και  πως επιδρούν στην απόδοση 
αντιμετώπιση των συναισθημάτων σε φανταστικές καταστάσεις- προπόνηση στα συναισθήματα 


Με την άσκηση αυξάνεται η ενεργητικότητα και επηρεάζεται η ψυχική διάθεση των ατόμων που γυμνάζονται συστηματικά. Έρευνες έχουν αποδείξει  ότι η φυσική δραστηριότητα βελτιώνει την ψυχολογία, μειώνοντας τα επίπεδα άγχους και στρες, βελτιώνοντας τις διαταραχές διάθεσης όπως  την κατάθλιψη, τον θυμό και την εξάντληση και  αυξάνει την αυτοπεποίθηση σε συνδυασμό με την βελτίωση της εικόνας του σώματος.

Οι αλλαγές στην ψυχολογία του ατόμου, κυρίως οφείλονται στην διατήρηση και τόνωση της σωματικής υγείας.

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Η επιθετικότητα στην παιδική ηλικία


Σας καλεί η δασκάλα για ενημέρωση και σας ανακοινώνει ότι... Έχει και το δικό σας παιδί την τάση να σπρώχνει και να χτυπά τους άλλους όταν είναι θυμωμένο! Επίσης, πάνω στο παιχνίδι δαγκώνει δυνατά!

Είναι η στιγμή να επέμβετε. Η επιθετικότητα, μέχρι ενός βαθμού, είναι φυσιολογική αντίδραση κατά τα πρώτα χρόνια του παιδιού και συμβαίνει στα περισσότερα νήπια. Το ζήτημα είναι να την αντιμετωπίζετε με τέτοιο τρόπο ώστε να μάθετε στο παιδί σας πως υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να εκφράζει τα συναισθήματά του.

Παράλληλα, είναι σημαντικό να καταλάβει το παιδί πως η επιθετική συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή και πως επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό η ψυχοσυναισθηματική εξέλιξη του.. «Πρέπει πάντα να υπάρχουν όρια», λένε οι παιδοψυχολόγοι.

Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπουμε στο παιδί να χτυπά και να δαγκώνει λέγοντάς του, "δεν πειράζει, δεν θα το ξανακάνεις", "φταίει και το άλλο παιδάκι", "καλύτερα να χτυπάς πρώτος για να μην σε χτυπάνε οι άλλοι", ούτε βέβαια το τιμωρούμε ποτέ με τον ίδιο τρόπο.
Μια καλή μέθοδος είναι να τοποθετηθούμε ως εξής: Με πολύ αυστηρότητα και υψωμένο τόνο φωνής, λέμε στο παιδί ότι έκανε ένα λάθος που δεν επιτρέπεται να ξανακάνει. Σε ένα  παιδί μπορούμε να του ζητήσουμε να κάτσει για 3-4 λεπτά σε ένα συγκεκριμένο σημείο για να σκεφτεί και να μας περιγράψει τι συνέβη ή να του απομακρύνουμε κάποιο παιχνίδι ως συνέπεια της πράξης του. 
Υπάρχουν, βέβαια, και περιπτώσεις που το παιδί επιδεικνύει επιθετική συμπεριφορά για να κερδίσει την προσοχή των γονιών του. Ο καλύτερος τρόπος για να το αντιμετωπίσετε αυτό είναι να αποσπάσετε την προσοχή του παιδιού με κάτι άλλο π.χ. να το καλέσετε να δει ή να παίξει κάτι.
Τέλος, αν το παιδί επιδείξει επιθετική συμπεριφορά σε κάποιον εξωτερικό χώρο π.χ. στον παιδότοπο, ή σε κάποια εξωσχολική δραστηριότητα, ο γονιός μπορεί να το πάρει λίγο στα πόδια του και να του εξηγήσει ότι η συμπεριφορά αυτή δεν είναι αποδεκτή ή ενδεχομένως να το πάρει να φύγουν λέγοντας του το λόγω της αποχώρησης τους.

Συμβουλές

Σταματήστε το (Χωρίς να αντεπιτεθείτε - Λειτουργήστε με ψυχραιμία).
Τη στιγμή που το παιδί πάει να σηκώσει το χέρι του πάνω σας, πιάστε το, ακινητοποιήστε το και πείτε του με σοβαρότητα ότι αυτή η πράξη δεν είναι σωστή είναι λάθος και δεν επιτρέπεται να την επαναλάβει ποτέ και σε κανέναν. Σε καμία περίπτωση μην το χτυπήσετε ή μην ουρλιάξετε στο πρόσωπό του, γιατί τα παιδιά είναι μιμητικά και θα αντιδράσουν στο μέλλον με τον ίδιο τρόπο.
Αποδεχτείτε τα συναισθήματα και αντιμετωπίστε το θυμό του.
Το παιδί σας βρίσκεται σε κατάσταση εκνευρισμού ή και θυμού τη στιγμή εκείνη, ή μπορεί απλά να νομίζει ότι με το να σας δαγκώσει θα καταφέρει να τραβήξει την προσοχή σας και να σας κάνει να παίξετε μαζί του. Μιλήστε του για το πώς νιώθει, πείτε ότι καταλαβαίνετε ότι είναι θυμωμένο ή ταραγμένο ή ότι θέλει την προσοχή σας, ρωτήστε το τι θέλει ακριβώς  και εξηγείστε του έστω και πολλές φορές το να επιτίθεται είναι λάθος και υπάρχουν άλλοι τρόποι για να εκφράζει αυτά τα συναισθήματα π.χ να ζητάει αυτό που θέλει  ή να λέει τι τον ενοχλεί..
Κάθε πράξη έχει συνεχεία…
Ένα νήπιο πιθανώς να μην καταλάβει αν του πείτε «πώς θα ένιωθες αν κάποιος σε δάγκωνε;». Θα καταλάβει, όμως, το λάθος του αν του απομακρύνετε ένα παιχνίδι όταν δαγκώνει κάποιον για να το διεκδικήσει ή αν το πάρετε και φύγετε από την παιδική χαρά αν χτυπήσει ένα άλλο παιδί.
Ένα βιβλίο-ένα παραμύθι  μπορεί να βοηθήσει

Βρείτε παιδικά βιβλία που απευθύνονται στο θέμα της παιδικής επιθετικότητας και δώστε στο παιδί να καταλάβει, μέσα από απλές ιστορίες, πόσο λάθος είναι αυτή η συμπεριφορά και πόσο μπορεί να πληγώσει κάποιον και να χάσει τους φίλους του.

Δώστε τους λύσεις.
Μερικές φορές το να πείτε στο παιδί «μη χτυπάς» ή «μη δαγκώνεις» δεν δίνει διέξοδο στον θυμό του. Πείτε του, λοιπόν, τι καλύτερο μπορεί να κάνει εκείνη τη στιγμή π.χ. «όταν θα θες να χτυπήσεις κάποιον, μπορείς να σταυρώνεις τα χέρια σου και να τα κρατάς εκεί ακίνητα, για να μην τραυματίσεις κανέναν», επίσης μπορεί να παίρνει στα χέρια του και να αγκαλιάζει δυνατά ένα αγαπημένο αρκουδάκι του ή μια κούκλα ή κάποιο πάνινο αγαπημένο παιχνίδι του και δείξτε του πώς να το κάνει. 
Επίσης, μπορείτε να το μάθετε, όταν είναι θυμωμένο, να παίρνει βαθιές ανάσες και να μετρά από μέσα του μέχρι το δέκα, ή να θυμηθεί το αγαπημένο του τραγουδάκι πριν κάνει κάποια απερίσκεπτη κίνηση.
Επαινείτε την καλή συμπεριφορά- επιβράβευση!
Μην ξεχνάτε να συγχαίρετε το παιδί σας όταν παίζει ήρεμα ή μοιράζεται τα παιχνίδια του με άλλα παιδιά.
Γιατί είναι θυμωμένο;
Για παιδιά μεγαλύτερα των 4 ετών, τα οποία εκδηλώνουν επιθετική συμπεριφορά χωρίς ξεκάθαρο λόγο, ίσως χρειαστεί να συμβουλευτείτε κάποιον παιδοψυχολόγο, ώστε πέρα από το να σας βοηθήσει να βρείτε τον λόγο, να σας συμβουλεύσει για πιο στοχευμένη και συγκεκριμένη αντιμετώπιση.
Μην το πιέσετε να ζητήσει συγνώμη
Το να πιέσετε το παιδί να ζητήσει συγνώμη για τη συμπεριφορά του, μπορεί να το κάνει να λειτουργήσει με ανειλικρίνεια, αλλά μπορεί και να το θυμώσει ακόμα περισσότερο. Μπορείτε, εναλλακτικά, να προτείνετε στο παιδί κάποια άλλη κίνηση συμφιλίωσης, π.χ. μια αγκαλιά, ένα χάδι, μια συμφωνία για την πραγματοποίηση μιας νέας δραστηριότητας και ενασχόλησης και κυρίως μην ξεχνάτε να ζητάτε και εσείς συγνώμη κάθε φορά που μπορεί να κάνετε κάποιο λάθος, ώστε να δίνετε το καλό παράδειγμα.
Για τα παιδιά οι γονείς είναι το κέντρο του κόσμου τους και όταν δεν τηρούν αυτά που τους υπόσχονται είναι σαν να γκρεμίζεται ένα κομμάτι τους. Η αθέτηση της υπόσχεσης μπορεί να θυμώσει και να απογοητεύσει τα παιδιά γιατί την αντιλαμβάνονται ως έλλειψη σεβασμού προς το πρόσωπό τους. Επίσης, μπορεί να τα κάνει να αισθανθούν ανασφάλεια και να αρχίσουν να αμφιβάλλουν για την αξιοπιστία των γονιών τους.
Για τα παιδιά οι γονείς είναι οι πρώτοι τους δάσκαλοι. Οι προσδοκίες και οι εμπειρίες που έχουν από τους γονείς, διαμορφώνουν τις προσδοκίες που έχουν για τον κόσμο. Όταν οι γονείς σπάνε τις συμφωνίες τους, τα παιδιά μαθαίνουν πως οι άνθρωποι είναι αναξιόπιστοι και δεν μπορούν να τους εμπιστευτούν.


Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχικής Υγείας στην Π.Φ.Υ

Το 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχικής Υγείας στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας θα διεξαχθεί στο Μέγαρο Διεθνές Συνεδριακό Κέντρο Αθηνών από την Πέμπτη 10 Οκτωβρίου έως και την Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013.