Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Μονογονέας και νέος σύντροφος: Όταν το περιβάλλον αντιδρά.


Συχνά συναντάμε και γνωρίζουμε άτομα που μεγαλώνουν μόνοι τους το παιδί τους. Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες οικογένειες είναι μονογονεϊκές. Ο ένας γονιός δηλαδή, γυναίκες στην πλειονότητά τους, αναλαμβάνουν μόνες τους την ανατροφή των παιδιών τους, χωρίς την παρουσία και στήριξή του πατέρα.

Χαρακτηρίζονται ως μονογονείς. Έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα για το μεγάλωμα και την διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους και τις περισσότερες φορές αφού τα μεγαλώνουν μόνοι αισθάνονται να έχουν μεγαλύτερη ευθύνη και υποχρεώσεις. Εφόσον  ο γονιός είναι ένας και οφείλει να καλύψει και τους δυο ρόλους. Είναι δυσάρεστο το γεγονός ότι για πολλούς ανθρώπους η μονογονεϊκή οικογένεια θεωρείται απλά ως ελλειμματική  οικογένεια. Ως απόρροια της αντίληψης αυτής, ο μόνος γονέας έρχεται αντιμέτωπος με την επίκριση  και την αδιαφορία και για ακόμη μια φορά, μόνος προσπαθεί να αντεπεξέλθει στις πολλαπλές υποχρεώσεις του ρόλου, που εξ επιλογής ή όχι έχει αναλάβει.

Την ίδια στιγμή, το παιδί που μεγαλώνει σε μια μονογονεϊκή οικογένεια, εκτός από την έλλειψη του γονέως του (συνήθως του πατέρα), αντιμετωπίζει τον κοινωνικό ρατσισμό (π.χ. παιδί χωρισμένων γονιών), αλλά και την συναισθηματική δυσκολία και φόρτιση της μητέρας  που προσπαθώντας να αναπληρώσει τα κενά της πατρικής απουσίας, αρκετές φορές προσκολλάται σε υπερβολικό βαθμό στο παιδί αναπτύσσοντας μια σχέση εξάρτησης.

Αρκετές φορές όμως παράλληλα με όλες τις βραχυπρόθεσμες και άμεσες υποχρεώσεις , έρχεται η στιγμή όπου  η μητέρα η ο πατέρας, αποφασίζει να βελτιώσει  την προσωπική της ζωή και να δημιουργήσει μια υγιής σχέση με έναν νέο σύντροφο. Αυτή η προσπάθεια, μπορεί να είναι κάποιες φορές δύσκολη, διαφορετική και καινούργια για το νέο σύντροφο  γιατί  η μητέρα η ο πατέρας είναι μονογονέας.  Ένα ζήτημα που προκύπτει συχνά  είναι  το εξής:

Τι συμβαίνει στην περίπτωση που ο γονιός (μονογονέας), δημιουργεί έναν δεσμό με έναν άλλο άτομο και το περιβάλλον αντιδρά;

Έρχεται η στιγμή που ο γονιός δημιουργεί μια νέα σχέση , προσπαθεί ταυτόχρονα να ανταποκριθεί στη νέα του σχέση ως σύντροφος και μπαίνει στην διαδικασία ώστε να αποδείξει ότι είναι καλός γονιός επαρκής , έτοιμος ως «υγιής σύντροφος» και δυνάμενος για το ενδεχόμενο  δημιουργίας  νέας οικογένειας.

Είναι μια περίοδος που ενδέχεται να συναντήσει άρνηση, επιφύλαξη, απόρριψη, απομάκρυνση και  να βρεθεί ακροατής πολλών κακόβουλων σχολίων. Χαρακτηρίζεται ως μια δοκιμαστική περίοδος όσον αφορά τη νέα σχέση και ίσως είναι μια καθοριστική  στιγμή όπου και ο νέος σύντροφος του μονογονέα να δείξει τις προθέσεις του, προστατεύοντας τη σχέση του και υπερασπίζοντας την επιλογή του βάζοντας τα όρια του για την προσωπική του ζωή . Σκιαγραφείτε  μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στο νέο ζευγάρι και το περιβάλλον του που χρειάζεται καλή επικοινωνία από το ζευγάρι και κοινή τακτική διαχειρίσεις ώστε να αντιμετωπιστεί ομαλά οποιαδήποτε σύγκρουση με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.

Ο μονογονέας οφείλει να συνεχίσει να συμπεριφέρεται και να λειτουργεί κανονικά απέναντι στο παιδί του και το νέο του σύντροφο. Θα ήταν αρκετά ωφέλιμο για την καλή πορεία της σχέσης να προσπαθήσει να υποστηρίξει το σύντροφο ακολουθώντας την κοινή πορεία που έχουν επιλέξει ως νέο ζευγάρι, συντηρώντας και οι δυο την ήδη υπάρχουσα δομημένη ζωή τους και προστατεύοντας την προοπτική και την εξέλιξη της προσωπικής τους σχέσεις.
Στην περίπτωση όμως που διαγράφει μια διαφορετική συμπεριφορά και ο νέος σύντροφος δεν δέχεται το ρόλο του συντρόφου του ως γονέα και προσπαθεί να τον απομακρύνει η να απαιτήσει να εγκαταλείψει το παιδί του για να παραμείνει μαζί του, ίσως είναι η στιγμή για τον μονογονέα να αναθεωρήσει, να επεξεργαστεί, να διερευνήσει  και ίσως χρειαστεί να σκεφτεί να διακόψει τη σχέση του, από την στιγμή που παρουσιάζεται η παράμετρος αποχωρισμού  του παιδιού του. 

Είναι μια δύσκολη στιγμή για το ζευγάρι και τον ήδη γονιό όμως είναι μια στιγμή που μπορεί μέσα στη σχέση να φανούν κάποια στοιχεία προσωπικών άξιων και επιλογών του κάθε ατόμου χωριστά. Ίσως είναι η στιγμή ο γονιός να διαχωρίσει το ρόλο του ως γονιός και ως σύντροφος. Αυτό θα διευκολύνει και θα βοηθήσει αρκετά την καλή λειτουργία της και θα θέσει τις βάσεις της νέας σχέσης του με την οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα και διαφορετικότητα. Η εμφάνιση των ορίων μπορεί να δημιουργήσει κάποια δυσκολία προσαρμογής όμως πραγματικά θα διευκολύνει πολύ μελλοντικά, όσον αφορά τον ορισμό του πλαισίου του δεσμού και την δημιουργία ενός πιθανού δεύτερου νέου οικογενειακού. Ένας γονιός είναι πάντα γονιός, οποία προσωπική επιλογή και αν κάνει για την βελτίωση της προσωπικής του ζωής, σε οποία συναισθηματική κατάσταση και αν βρίσκεται λόγω της σύναψης μιας νέας σχέσης. Επίσης, δεν είναι ωφέλιμο και εξελικτικό να εμπλέξει  την γονική σχέση και τη θέση του παιδιού  στη ζωή του, σε συνάρτηση με το ξεκίνημα μιας νέας συντροφικής σχέσης.

Καθένας που είναι γονιός πάντα θα έχει το ρόλο αυτό  και για το παιδί πάντα θα είναι ο γονιός του. Πάρτε λοιπόν μερικές γενναίες αποφάσεις εξαρχής και τηρήστε τις. Αποφασίστε σε ποιους τομείς θα δίνετε βαρύτητα, μάθετε να βάζετε τα όρια σας, διεκδικείστε την αποδοχή της μονογονεϊκής σας οικογένειας, σεβαστείτε τον περίγυρο  το δικό σας και του συντρόφου σας, δείξτε διαθεσιμότητα για επικοινωνία και διαχειριστείτε με ψυχραιμία και κατανόηση κάποιες μεταβολές στη ζωή τη δική σας, του παιδιού σας και των γύρω σας.   Αυτές οι αποφάσεις απαιτούν σταθερότητα και συνέπεια γιατί ο μονογονέας είναι αυτός που θα συντηρήσει την αρμονία και θα   λειτουργήσει με ισορροπία  σε διαφορετικούς ρόλους μέσα στο κοινωνικό σύνολο.

Προσπαθήστε να μην παραμελείτε την προσωπική σας ζωή και τολμήστε να την φτιάξετε με τέτοιο  το τρόπο και ύφος  ώστε να έχετε μια ευτυχισμένη σχέση και οικογένεια. Επίσης μη διστάσετε  να ζητάτε βοήθεια  και στήριξη από τον κοινωνικό περίγυρο  και αν  μπορείτε, καλό είναι έστω και κατά καιρούς να απευθύνεστε σε ειδικούς ψυχολόγους για θέματα της οικογένειας, της σχέσης και του παιδιού σας.


Πηγή: singleparent.gr

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Σημάδια ότι είναι αναγκαία η επίσκεψη σε ψυχολόγο - Πώς καταλαβαίνει κανείς ότι χρήζει βοήθειας;



Οι περισσότεροι από εμάς περνούμε τη ζωή μας προσπαθώντας να λύσουμε τα καθημερινά μας προβλήματα μόνοι μας, χωρίς να χρειαζόμαστε βοήθεια να αντιμετωπίσουμε τα συναισθήματά μας.

Κάποιες φορές, όπως γράφει το thebest, όμως, τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Μια σοβαρή ασθένεια, ένα ατύχημα ή μια συναισθηματική κρίση μπορεί να μας καταβάλει, τουλάχιστον προσωρινά, και ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι χρειαζόμαστε βοήθεια.

Από την επιστημονική ομάδα της μη κυβερνητικής οργάνωσης Κλίμακα.

Πώς καταλαβαίνετε εάν χρειάζεστε βοήθεια;

Μερικές φορές η ανάγκη για βοήθεια είναι προφανής και το να την πάρεις είναι τόσο απλό όσο να καλέσετε ένα ασθενοφόρο ή τη πυροσβεστική. Σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί να είναι δύσκολο να παραδεχτούμε ότι η βοήθεια είναι απαραίτητη. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν πρόκειται για τα συναισθήματα σας. Το πρόβλημα, μπορεί να είναι οποιοδήποτε, από το τι θα κάνουμε με έναν γερασμένο και με την πάροδο του χρόνου όλο και πιο ανήμπορο γονέα μέχρι ένα σοβαρό συναισθηματικό πρόβλημα, όπως η κατάθλιψη. Στη συνέχεια παρατίθενται μερικοί από τους λόγους που μπορεί να αποφασίσετε ότι χρειάζεστε βοήθεια:

Βλέπετε ότι συντρίβεστε από συναισθήματα θυμού ή απελπισίας και δυσκολεύεστε να απολαύσετε πια τη ζωή σας.

Συνηθίζατε να νιώθετε υγιής, αλλά τώρα αισθάνεστε συνεχώς λίγο άρρωστος και χάνετε όλο και περισσότερο χρόνο από την εργασία σας.

Τα οικονομικά σας είναι εκτός ελέγχου και ανησυχείτε εάν θα είστε σε θέση να πληρώσετε το ενοίκιο του επόμενου μήνα ή τα δάνεια στις τράπεζες.

Δεν μπορείτε να ξεπεράσετε το θάνατο ενός πολυαγαπημένου σας προσώπου.

Υπάρχουν πολλές συγκρούσεις στο σπίτι σας. Φοβάστε ότι ο γάμος σας μπορεί να διαλυθεί.

Κάνετε υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ή έχετε άλλου είδους μπλεξίματα με ναρκωτικές ουσίες.

Έχετε τάσεις αυτοκτονίας.

Πώς να βρείτε τη βοήθεια που χρειάζεστε

Οι περισσότερες κοινότητες, ιδιαίτερα οι πόλεις και οι κωμοπόλεις, διαθέτουν πολλές διαφορετικές πηγές παροχής βοήθειας, όπως:

Εάν αισθάνεστε απελπισμένοι και χρειάζεστε άμεση βοήθεια, μπορείτε να καλέσετε ή να επισκεφτείτε το τμήμα επειγόντων περιστατικών του τοπικού νοσοκομείου σας.

Η πρώτη σελίδα του τηλεφωνικού καταλόγου σας μπορεί να έχει τον αριθμό τηλεφώνου μιας υπηρεσίας εξυπηρέτησης πελατών ώστε να σας παραπέμψουν σε αυτό που ζητάτε.

Ο τηλεφωνικός σας κατάλογος μπορεί ακόμα να εμπεριέχει τον αριθμό μιας τηλεφωνικής γραμμής κατά της κρίσης όπου μπορείτε να καλέσετε.

Ο οικογενειακός σας γιατρός μπορεί να σας βοηθήσει να βρείτε την εξειδικευμένη βοήθεια που χρειάζεστε. Αρχικά αυτός/αυτή θα πρέπει να σας εξετάσει διεξοδικά για σωματικά προβλήματα: τα προβλήματά σας μπορεί να μην είναι όλα “στο κεφάλι σας”.

Ένας φορέας, στη περιοχή σας, που παρέχει υπηρεσίες πληροφόρησης μπορεί να είναι σε θέση να σας κατευθύνει σε μια κλινική ψυχικής υγείας στην περιοχή σας.

Τι είδους βοήθεια είναι διαθέσιμη;

 Υπάρχουν διαθέσιμα πολλά και διαφορετικά είδη βοήθειας. Το σωστότερο θα ήταν να βρείτε τη βοήθεια που χρειάζεστε στην περιοχή σας μέσω των παρακάτω πηγών:

Ψυχίατρος

Ο οικογενειακός σας γιατρός μπορεί να σας παραπέμψει σε κάποιο ψυχίατρο, ο οποίος είναι ιατρός εξειδικευμένος στη διάγνωση και τη θεραπεία των ψυχικών ασθενειών και μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα σας είτε με φαρμακευτική αγωγή είτε με ψυχοθεραπεία -μερικές φορές ονομάζεται “θεραπεία συζήτησης”- είτε με ένα συνδυασμό και των δύο.

Ψυχολόγος

Μπορεί να αποφασίσετε να ζητήσετε βοήθεια από κάποιο ψυχολόγο χωρίς να χρειαστεί να σας παραπέμψει ο οικογενειακός σας γιατρός. Ένας ψυχολόγος θα διαθέτει πανεπιστημιακό πτυχίο αλλά όχι πτυχίο ιατρικής. Αυτός/η θα χρησιμοποιήσει την συμβουλευτική και άλλους μεθόδους θεραπείας που δε συμπεριλαμβάνουν τη χρήση φαρμάκων. Εάν σκοπεύετε να επισκεφτείτε ένα ψυχολόγο, θα πρέπει να θυμάστε ότι δεν είναι σίγουρο ότι οι υπηρεσίες του θα καλύπτονται πλήρως από τη δημόσια ασφάλεια υγείας σας. Ίσως να θέλετε να μάθετε αν είναι διαθέσιμη κάποια κάλυψη μέσω ιδιωτικής ασφάλισης (για παράδειγμα, κάποια επιπρόσθετη κάλυψη που προσφέρει η εταιρεία στην οποία εργάζεστε) είτε μέσω της κοινωνικής αρωγής. Μπορείτε να βρείτε εύκολα έναν ψυχολόγο καλώντας κάποιον από τους επαγγελματικούς φορείς των ψυχολόγων όπως ο Σύλλογος Ελλήνων Ψυχολόγων

Άλλοι θεραπευτές

Ο οικογενειακός σας γιατρός ή ένας ψυχίατρος μπορεί να σας παραπέμψει σε ένα θεραπευτή όπως είναι ένας κοινωνικός λειτουργός με εξειδικευμένη εκπαίδευση. Πάλι, όμως, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι οι υπηρεσίες που προσφέρονται μπορεί να μην καλύπτονται από το ασφαλιστικό σας φορέα.

Ομάδα αυτοβοήθειας

Μπορεί να θεωρήσετε χρήσιμο να ενταχθείτε σε μια ομάδα αυτοβοήθειας. Οι ομάδες αυτές παρέχουν αμοιβαία υποστήριξη σε ανθρώπους που έχουν όλοι παρόμοιες εμπειρίες. Για παράδειγμα, υπάρχουν ομάδες με ανθρώπους που υποφέρουν από κατάθλιψη, θλίψη, τραύμα σεξουαλικής κακοποίησης, διατροφικές διαταραχές και φοβίες (η φοβία είναι ένας παράλογος φόβος για ένα αντικείμενο, ζώο ή κατάσταση που κάνει το άτομο δυσλειτουργικό).

Άλλες Υπηρεσίες

Μπορεί να διαπιστώσετε ότι μερικά από τα προβλήματά σας μπορούν να επιλυθούν με βοήθεια από φορείς εκτός του συστήματος ψυχικής υγείας. Μερικές φορές, η πρακτική βοήθεια, όπως η νοσηλευτική φροντίδα στο σπίτι η διανομή γευμάτων στο σπίτι ή η επί πληρωμή μεταφορά ατόμων που είναι ανήμπορα να περπατήσουν, θα μειώσει σημαντικά το στρες στη ζωή σας, είτε αν φροντίζεται κάποιον άλλο είτε αν είσθε εσείς άτομο με ειδικές ανάγκες.

Βοήθεια από φίλους και άλλους

Μερικές φορές, η βοήθεια από ένα έμπιστο μέλος της οικογένειας, ένα κοντινό φίλο ή ένας κληρικός (ή άλλος ανάλογα με τη θρησκεία σας) μπορεί να αποτελέσει πηγή υποστήριξης. Οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά σου μπορούν επίσης να σε κατευθύνουν προς το είδος της βοήθειας που πραγματικά έχεις ανάγκ


Πηγή: www.iefimerida.gr/node/134972#ixzz2ndGrBisc

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

1η Δεκεμβρίου | Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS



Σήμερα υπολογίζεται ότι 35 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με τον ιό του AIDS και θα χρειαστούν θεραπεία για το υπόλοιπο της ζωής τους. Μετά την καθιέρωση των νέων θεραπευτικών οδηγιών του ΠΟΥ το 2013, θεραπεία λαμβάνει μόνο το 34% από τα 26 εκατομμύρια των ανθρώπων που τη δικαιούνται. Με τα νούμερα αυτά κατά νου και με μειωμένη χρηματοδότηση, οι δηλώσεις σχετικά με το τέλος του ιού του AIDS είναι τουλάχιστον πρώιμες, ανέφερε η Διεθνής Ομοσπονδία Οικογενειακού Προγραμματισμού (International Planned Parenthood Federation - IPPF) ενόψει της παγκόσμιας ημέρας AIDS 2013. 

Ο Γενικός Διευθυντής της IPPF, Tewodros Melesse δήλωσε: «Υποστηρίζουμε στο έπακρο το όραμα UNAIDS για έναν κόσμο χωρίς AIDS καθώς και το όραμα του ΠΟΥ για μηδενικό αριθμό θανάτων από το AIDS, μηδενικά ποσοστά μολύνσεων από τον HIV και μηδενικά ποσοστά στίγματος και διάκρισης λόγω του HIV. Ελλοχεύει όμως ο κίνδυνος εφησυχασμού καθώς ορισμένα μέσα ενημέρωσης μιλούν για το τέλος του AIDS. Θα ήταν προτιμότερο να λέγαμε ότι μπορούμε πλέον να διακρίνουμε την αρχή του τέλους του AIDS, αλλά αν διακόψουμε έστω και για ένα λεπτό η πρόοδος που συντελείται μπορεί εύκολα να εκτροχιαστεί.”

Παρόλο που ο ρυθμός εξάπλωσης της επιδημίας μειώνεται, σημειώθηκαν 2,3 εκατομμύρια περιστατικά νέων μολύνσεων το 2012 και 1,6 εκατομμύρια θάνατοι, ενώ το στίγμα παραμένει μεγάλο εμπόδιο. Πρέπει να αντιμετωπιστούν επείγουσες προκλήσεις ως προς την απόκριση στον HIV. Οι προσπάθειες στον τομέα της υγείας πρέπει να στοχεύουν στα εξής: • Αύξηση του ποσοστού νέων μολύνσεων από HIV σε χώρες μεσαίου εισοδήματος • Γενικευμένη επιδημία στην Υποσαχάρια Αφρική • Μάστιγα της σεξουαλικής και έμφυλης βίας • Ομοφυλοφοβία στην Ανατολική Ευρώπη, την Κεντρική Ασία και πολλά μέρη της Αφρικής.

Είναι ανάγκη να εφαρμόσουμε μια οργανωμένη προσέγγιση η οποία να βασίζεται στα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι προσπάθειες πρέπει να επικεντρώνονται σε βασικές πληθυσμιακές ομάδες όπως τα εκδιδόμενα άτομα (sex workers), άντρες που έχουν ερωτική επαφή με άντρες, διεμφυλικά άτομα, πρόσφυγες, κρατούμενοι και χρήστες ναρκωτικών.

Ο Σύμβουλος της IPPF σε θέματα HIV, Alan Smith, μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να ενισχυθεί η προσπάθεια: «Ο τομέας της ανάπτυξης έχει πολλά να μάθει από το κίνημα για τον HIV, του οποίου η επιτυχία βασίζεται στα ανθρώπινα δικαιώματα και στον ακτιβισμό των κοινοτήτων. Την 1η Δεκεμβρίου 2013, Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, ας ανανεώσουμε τη δέσμευση μας για έναν κόσμο χωρίς AIDS”.